آنچه گذشت…

دوره های آموزشی کلاس تارهم همیشه با مشکلات زیادی روبرو می شد ، اما چیزی که باید گفته شود جدای از مبحث ساز سازی ، اخلاق و منش اساتید عزیز و گرامی است.به صورتی که هنر آموزانی که در این وادی گام بر می دارند به راحتی متوجه این موضوع می شوند.هیچ کدام از اساتید نوازنده ، خوانند و یا صنعت گران ساز دیگری را از نظر کاری ،هنری ،آموزشی قبول ندارند و به قول قدما در این جماعت هنر مند همه با یکدیگر کارد و پنیر هستند و این جای تأسف دارد.

شروع ساخت تار را در سال 1380نزد یکی از اساتید قدیمی اصفهان (استاد گلی) به مدت چند ماه شروع کردم اما از اساتید گرانقدری همچون استاد رضی زاده،استاد شجاعی،استاد عزیزی،استاد رضوان،استاد برجیان،استاد ثابت ، استاد محمدی،استاد قربان پور  رهنمود های فراوانی در این کار گرفتم.

از اینکه زمانه و جو حاکم بر موسیقی و ضعف در آموزش این هنر در کشور عزیزم ایران هیچ وقت امکان آن را نداد تا به صورت پیوسته از محضر اساتید ساز ، ساز گرانقدری که تعدادی از آنها دیگر در قید حیات نیستند استفاده کنم همیشه افسوس می خورم. امید وارم اساتید بزرگی که در این عرصه مشغول به فعالیت هستند در زمینه آموزش نسبت به نسل های بعدی با دید بازتری نگاه کنند.

لازم به ذکر است از کتاب هنر ساز سازی نوشته استاد بزرگوار حسین مسعود هم یادی کنم که مانند مرجعی گرانبها همیشه همراه من بوده است.

در سال 1392 موفق به دریافت نشان ملی مرغوبیت و برتری صنایع دستی ایران در رشته تار سازی شدم.

در کنار کار تار سازی معرق و مشبک چوب را هم ادامه می دهم.

روزی پسرم مهرداد باعث شد تا جرقه ای در ذهنم زده شود و شروع به کشیدن یک غزال بکنم . این کار منجر به تولد یک غزال ایرانی با محبت تر و مهربان تر از دیگران شد.چند وقتی است که در کنار ساخت تار، زمان هایی که دست و دل به کار ساخت ساز نمی رود مشغول به تراش غزال می شوم.قابل ذکر است که تمام کار هایی که ملاحظه می کنید توسط یک اره مویی و یک کاتر تراشیده شده اند.

ذکر این نکته لازم است که طراحی این سایت تنها و تنها به دلیل ضرورتی است که پیش آمده و چنان چه قبلاً ذکر شد و اینجانب هیچ گونه ادعایی در زمینه ی سازسازی ندارم و امیدوارم خواننده ی عزیزی که این متن را در پیش رو دارد با دیده ی اغماض به این مطالب نگاه کند.